Rebekka de Wit (1985) is a writer of novels and plays. She graduated from the Royal Conservatoire Antwerp with the performance Hoe dit het verhaal werd (How this became a story). With her play Stel je voor, ik zoek een staat (Imagine, I’m looking for a state) she won the SABAM writer prize. In 2010 she also qualified for Write Now! in Antwerp. De Wit published in multiple journals including DW B and Das Magazin. In 2015 she wrote her first novel: We komen nog één wonder tekort (We are Short of one More Miracle). Since 2016 she runs theatre company De Tijd as the artistic leader.
Een afhankelijkheidsverklaring
Onlangs kwam ik op een barbecue iemand tegen die net een kind had gekregen. De barbecue was haar eerste uitje. Ze bekende, met de baby in haar armen, dat ze zo afhankelijk was geworden. Bij dat woord trok ze een teleurgesteld gezicht en ze vertelde het alsof ze een bekentenis deed.
Ze leek afhankelijkheid als een vorm van falen te beschouwen. Net als wij allemaal, denk ik. Afhankelijk wordt doorgaans geassocieerd met iets zwaks en onaantrekkelijks, lelijks bijna. Bij onafhankelijkheid zien we juist iets sterks, aantrekkelijks, en de bedoeling. Een wild paard dat over het strand rent. Bij afha...
Written in NL by Rebekka de Wit
Ook als je er maar één druppel van te zien krijgt
‘The white cracker who wrote the national anthem knew what he was doing. He set the word “free” to a note so high nobody can reach it. That was deliberate.’ Angels in America – Tony Kushner
Mijn vader en ik waren op weg naar het vliegveld. Ik ging een maand naar Amerika en hij maakte er een halszaak van om me uit te zwaaien.
Ik ging naar Charleston, een stadje aan de kust van South Carolina. Mijn vader vroeg hoe het eruit zag en ik realiseerde me toen dat ik er geen plaatjes van had gegoogeld.
Ik wist alleen maar dat er een schietpartij had plaatsgevonden in een kelder van een witte kerk. ...
Written in NL by Rebekka de Wit
Hoe we minder zullen worden
1.
In hun woonkamer hangt, naast een kalender, de rekening van een restaurant waar ze hadden besloten bij elkaar te blijven en een paar foto’s, een lijst van alle dieren en planten die met uitsterven bedreigd worden. Respectievelijk 3.079 en 2.655. Zij had die lijst al sinds haar dertiende en had toen, bij gebrek aan stickers, pleisters geplakt bij de dieren die ze het liefste wilde zien.
Hij dacht dat het een herinnering was uit haar jeugd en had nooit stilgestaan bij de mogelijkheid dat ze met uitsterven bedreigde dieren en planten zouden gaan zoeken.
Als er een nieuw dier op het lijstje w...
Written in NL by Rebekka de Wit